Eigenaren van woningen en andere gebouwen mogen sinds vorige maand hun huis laten sponsoren. Het tonen van reclame op gevels en daken levert een extra bron van inkomsten op. Voor mensen die lijden onder almaar stijgende woonlasten biedt deze nieuwe vorm van financiering interessante mogelijkheden, maar sowieso kan adverteren een mooie bijverdienste betekenen. Gemeenten zien de ontwikkeling met argusogen aan. We spreken met meerdere betrokkenen en bekijken de eerste resultaten.
De ministers van Infrastructuur en Economische Zaken van kabinet Rutte-3 hebben vorige maand gezamenlijk besloten dat eigenaren van panden deze kunnen laten sponsoren. Veel bedrijven zien wel wat in deze nieuwe vorm van adverteren, terwijl de stijgende woonkosten (voor zowel kopen als huren) een steeds grotere last vormen voor veel bewoners. Twee vliegen in één klap, oordeelden de beleidsmakers.
Alhoewel, gaat het om een níeuwe vorm van adverteren? Reeds tientallen jaren sieren reclames gevels en daken, ook al ging het tot nu toe niet om woonhuizen. Een uitzondering die veel stof deed opwaaien was de actie van Mitsubishi in 1997. Eén van de eerste ‘gevelreclames’ werd door hen uitgevoerd, om de Mitsubishi Carisma te promoten. Werkelijk miljoenen huishoudens hadden felrode posters van Mitsubishi voor het raam hangen.
Anno 2018 gaat het uiteraard niet meer om posters, maar vooral met duurzame technieken aangebrachte logo’s van bedrijven. Carbon Copycats uit Lettelbert is één van de pioniers die onder andere de Tasmantoren in Groningen voorzag van tientallen meters reclame.
Oprichter Hein Rechter van het gespecialiseerde reclamebedrijf vertelt: “Het is allemaal mogelijk – muren, daken én ramen. Een muur snapt iedereen wel, maar ramen zijn dus ook mogelijk. Die blijven transparant, met een lichte kleuring van dat deel van de opdruk. Eventueel kan men kiezen om de ramen uit te zonderen, maar dit moet in overeenstemming met de adverteerder. Van binnenuit heeft de bewoner er in elk geval nauwelijks last van. Het went sowieso.”
Hoe gaat dat organisatorisch in z’n werk met dergelijke panden, of bij huurhuizen? Rechter: “In het geval van de Tasmantoren was uiteraard het verzoek van de VVE nodig. Je kunt ervan uitgaan dat alle eigenaren hebben ingestemd. Iedereen plukt de vruchten ervan. Dus zelfs de enkeling die eigenlijk niet wilde, krijgt op deze manier als het ware een mooie compensatie. Bij huurhuizen is het altijd een kwestie van samenspraak tussen eigenaar en VVE. Maar zelf gaan wij vooral over de techniek, het geregel laten we over aan intermediairs.”
Intermediair AdHouse uit Veendam bemiddelt tussen pandeigenaren en adverteerders. Het bedrijf geeft aan dat de gemiddelde vergoeding die een eigenaar incasseert, ergens ligt tussen 10 en 100 euro per jaar, per vierkante meter. “Het hangt echt van de situatie af, maar de bedragen kunnen flink oplopen”, zegt CEO Piebe Flokstra. “Natuurlijk ontvangen wij ook een marge, maar daar heb je dan voor zeker 10 jaar plezier van. Die garantie geven we. En dat is ook nodig; adverteerders moeten zeker zijn van hun zaak.”
Gemeenten zien de ontwikkeling minder rooskleurig in, maar zijn in elk geval verheugd dat het voor monumenten verboden is om mee te doen aan deze nieuwe vorm van sponsoring. “Waar begint het, en waar houdt het op?”, vraagt Tycho-Waldemar van Knorrestein Buma zich af. Hij is specialist Bouwen en Wonen van bij de Gemeente Groningen en is bang dat niet alleen het straatbeeld totaal zal veranderen.
“Ik vrees dat dit slechts het begin is. Wat volgt? Toch een ontheffing voor monumenten? Straten, wegen, grasvelden met ingezaaide logo’s, kleding, uiteindelijk mensen zelf? Een gesponsorde tattoo van Ralph Lauren, zo’n poloruiter op je biceps, zie je het voor je? Maar goed, vanuit veel bewoners gezien snap ik het wel. Ze kampen met stijgende woonlasten. Zelfs hier in Groningen stijgen de huizenprijzen. Starters komen vaak niet meer aan bod voor een nieuwe woning.
Dus ja, op deze manier kan men voor extra financiering zorgen. Dit beleid past ook bij het huidige kabinet van privatiseren en vermarkten. Daar kan ik me in vinden, maar met het straatbeeld zouden we toch heel, heel voorzichtig te werk moeten gaan. Het is jammer dat bedrukken en beschilderen niet meer vergunningplichtig is, dan zouden we nog enige invloed kunnen uitoefenen. Je ziet, als de regering iets wil, dan gebeurt het uiteindelijk wel. Kijk naar de gaswinning in onze provincie; men gaat gewoon door.”
Hein Rechter van Carbon Copycats kijkt juist positief naar de nieuwe ontwikkeling. “Voor ons en voor vele andere bedrijven, maar ook werkzoekenden, is dit een enorme kans. En kijk naar al die mensen, die misschien door een mooi logo op de gevel weer het hoofd boven het wassende hypotheekwater kunnen houden. Trouwens, ik spreek ook heel wat mensen die het sowieso enorm gaaf vinden, het logo van hun favoriete merk op de gevel. En dan ook nog betaald krijgen!”
Ook Flokstra van AdHouse vindt de ophef over de ontwikkeling niet meer van deze tijd. “Kijk om je heen. Advertenties zijn overal. Het verhaal van Mitsubishi kent iedereen. Die actie leek ludiek, maar was een knaller. Gesponsorde gebouwen kennen we ook al jaren. De Groningse Euroborg heet sinds afgelopen zomer Hitachi Capital Mobility Stadion. Ga zo maar door. Niemand kijkt er meer van op. En wees eerlijk, het zijn maar afbeeldingen. Laten we blij zijn dat er geen bewegend beeld of geluid aan te pas komt.”
Heeft het iets oneerlijks, dat een hoekwoning, twee-onder-één-kap of vrijstaande woning veel meer kan verdienen dan een tussenwoning of appartement? Flokstra: “We weten allemaal dat een vrijstaand huis in aanschaf en onderhoud flink duurder is dan een tussenwoning. Plus, al die buitenmuren zorgen voor serieus hogere energiekosten. Dus tegenover hogere kosten staan potentieel hogere reclame-inkomsten. Dat lijkt ons prima.”
Wat als een eigenaar besluit dat hij van de reclame af wil? Flokstra: “Dat kan uiteraard. De contracten zijn tienjarig. Daarna kijken we met een gespecialiseerd bedrijf naar de staat van de reclame en evalueren we de situatie. Verlengen betekent vaak bijwerken; dat is kosteloos. De klant kan er dan eventueel ook gratis af. Wil men er tussentijds van af, dan brengen we verwijderkosten in rekening.”
AdHouse besluit met een tip: “Eigenaren doen er goed aan snel langs te komen, want het loopt storm. Het advertentiebudget van bedrijven is natuurlijk beperkt. Bedrijven als Carbon Copycats kampen nu al met wachtlijsten. En dit is ook gewoon een markt van vraag en aanbod, dus hoe verder we zijn, hoe lager de vergoedingen zullen worden. Ook deze markt raakt namelijk een keer verzadigd.”
Wees de eerste om reactie te geven